Bayram çocukları, kandil çocukları

Ben hiç bayramda çıkıp şeker toplamadım. Yakınları ziyaretimizde harçlık toplamışlığım vardır elbet ama sokak sokak, ev ev gezmedim hiç. Annem izin vermezdi ve bence haklı bir telaştı bu. Ben de çocuğumu sokaklara salıp akşama kadar dolaştırmam.
Daha önce İzmir'de ve İstanbul Reşitpaşa'da otururken veletler bayram günleri kapıya gelir, şeker verir gönderirdik. Çeliktepe'ye taşındım ve yeni yeni gelenekler öğrendim. Çocuklar burada kandillerde de kapıya dayanıyorlar. Alacaklı misali. Kandilde evde şeker de olmuyor. Veletlere zaten şeker verdin mi sayıyorlar. Genelde şöyle bir diyalog geçiyor aramızda.
Velet: Kandiliniz mübarek olsun. (Uzatarak şımarıkça söyleme)
Ben: Ne kandili. Bayrama daha çok var. Sizin de kutlu olsun.
Velet: Teşekkürler amca(Yuh ne amcası, sadece 27. Ama ama)
Ben: (Kapıyı sertçe kapatıp bu düzene küfrü basarım. Bir daha da kapı açarsam diyerek.)